دیسک‌های سخت، SSD^(SSDs) و سایر دستگاه‌های ذخیره‌سازی به نوعی سیستم نیاز دارند تا ذخیره‌سازی فیزیکی داده‌های خود را در چیزی که یک دستگاه محاسباتی می‌تواند درک کند، سازماندهی کند. 

پارتیشن‌ها، حجم‌ها و درایوهای منطقی همگی نمونه‌هایی از روش‌های مختلفی هستند که می‌توانید از املاک و مستغلات دستگاه ذخیره‌سازی خود نقشه برداری کنید. اگرچه آنها کار مشابهی انجام می دهند، اما تفاوت های اساسی بین آنها وجود دارد.

از بالا شروع کنید: درایوهای فیزیکی

رایانه‌ها همه داده‌ها را روی برخی از رسانه‌های فیزیکی ذخیره می‌کنند - معمولاً درایو دیسک سخت ( HDD ) یا درایو حالت جامد^{(Solid State Drive)} ( SSD ). ذخیره سازی فیزیکی چیزی است که می توانید لمس کنید و داده های واقعی به روشی فیزیکی نمایش داده می شوند. گودال ها و فرودهای روی یک دیسک نوری نشان دهنده یک و صفر هستند. در یک SSD ، آن بیت های داده توسط سلول های حافظه ای که سطوح شارژ متفاوتی را نگه می دارند بیان می شوند.

هم حجم ها و هم پارتیشن ها ساختارهای داده ای هستند که در داخل و روی دیسک های فیزیکی یافت می شوند. دیسک فیزیکی شما به طور کامل شامل حجم هایی است که برای اکثر کاربران خانگی استفاده می کنید. با این حال، برعکس آن نیز می تواند اتفاق بیفتد، که در زیر در بخش « حجم^(Volumes) های منطقی در مقابل فیزیکی» توضیح داده ایم .

مهم‌ترین واقعیت‌هایی که باید درک کرد این است که کل یک دیسک فیزیکی می‌تواند یک جلد باشد، چندین جلد می‌تواند روی یک دیسک فیزیکی باشد، و یک جلد می‌تواند در چندین دیسک فیزیکی باشد.

پارتیشن چیست؟

ساده ترین راه برای توصیف یک پارتیشن به عنوان یک زیربخش فیزیکی یک دستگاه ذخیره سازی مانند یک درایو دیسک سخت است. یک پارتیشن در نقطه خاصی از هارد دیسک شروع و به پایان می رسد یا در تنظیمات پیشرفته تر چند دیسک ممکن است بخشی از یک درایو مجازی باشد. 

در نظر بگیرید که یک مزرعه را به قطعات زمین تقسیم می کنید. هر قطعه زمین محصور شده مانند یک پارتیشن روی یک درایو است.

سیستم عامل ها معمولاً با پارتیشن ها به گونه ای رفتار می کنند که گویی هارد دیسک های فیزیکی مجزا هستند. به عنوان یک کاربر، هیچ تفاوت عملی بین داشتن دو هارد دیسک در رایانه خود و تقسیم یک درایو به دو پارتیشن نخواهید دید.

حجم چیست؟

اصطلاح "حجم" اغلب به جای "دیسک" و حتی "پارتیشن" استفاده می شود، اما یک تفاوت اساسی بین آنها وجود دارد. این کمکی نمی کند که سیستم عامل های مختلف و ادبیات کامپیوتری برخی از این اصطلاحات را آزادانه و به جای یکدیگر استفاده کنند. سردرگمی اجتناب ناپذیر است، اما ما سعی خواهیم کرد تا حدودی موارد را روشن کنیم.

حجم یک واحد داده مستقل است. دارای یک برچسب حجم (نام)، یک سیستم فایل واحد (مانند NTFS یا FAT32 )، و معمولاً کل دیسک یا پارتیشن را اشغال می کند.

وقتی درایوهای خود را می بینید، مانند C: یا D:، چیزی که می بینید یک حجم است. از آنجایی که حجم ها معمولاً به اندازه دیسک یا پارتیشن هستند، به راحتی می توان فراموش کرد که آنها یک چیز نیستند، بلکه دو مفهوم متمایز هستند.

برای اثبات این موضوع، در نظر بگیرید که می توانید یک حجم را به عنوان یک فایل ذخیره کنید، مانند یک DVD یا یک تصویر دیسک. سپس می‌توانید این فایل‌های تصویری را به‌عنوان حجم در سیستم‌عامل خود «mount» کنید، و درست مانند یک درایو فیزیکی یا یک پارتیشن فرمت‌شده عمل می‌کنند.

یکی دیگر از نمونه های معمول تفاوت بین حجم ها و پارتیشن ها این است که شما نمی توانید یک فلاپی دیسک را پارتیشن بندی کنید، اما همچنان یک حجم ذخیره سازی است. همین امر در مورد درایوی بدون پارتیشن صدق می کند، که فقط به این معنی است که یک پارتیشن دارد که اتفاقاً از کل دیسک استفاده می کند. هیچ پارتیشنی وجود ندارد، اما هنوز یک حجم است.

امیدواریم^(Hopefully) که این تمایز حجم را از مفاهیمی مانند درایو یا پارتیشن نشان دهد.

حجم های منطقی در مقابل فیزیکی

اکنون که متوجه شدیم یک ولوم لزوماً با HDD یا پارتیشن یکسان نیست، ایده خوبی است که به طور خلاصه در مورد حجم های "منطقی" صحبت کنیم. در حالی که می‌توانید چندین جلد روی یک دیسک فیزیکی داشته باشید، موقعیت‌هایی نیز وجود دارد که اندازه یک حجم بیشتر از مقداری است که یک دیسک می‌تواند جای دهد.

اینجاست که حجم های منطقی وارد عمل می شوند. یک حجم منطقی مانند یک فضای ذخیره سازی مداوم بزرگ برای کاربر به نظر می رسد. با این حال، از نظر فیزیکی در مکان‌های مختلف روی یک دیسک یا حتی در مکان‌هایی است که چندین دیسک را در بر می‌گیرد.

درایوهای منطقی

حجم منطقی را با درایو منطقی اشتباه نگیرید. اگر یک درایو فیزیکی را به چند پارتیشن تقسیم کنید و سپس هر پارتیشن را به عنوان یک حجم، هر کدام با حرف درایو خود، فرمت کنید، آن درایوها درایوهای "منطقی" هستند. به بیان دقیق، همه حجم ها منطقی هستند زیرا لزوماً به یک درایو فیزیکی منفرد یا کل مرتبط نیستند. با این حال، به نظر می‌رسد که اصطلاح «حجم منطقی» به حجمی اطلاق شود که چندین درایو را در بر می‌گیرد، رایج‌تر است.

همه این بدان معناست که از دیدگاه سیستم عامل، تنها یک درایو با یک مجموعه واحد از آدرس های ذخیره سازی وجود دارد. مکانیسم‌های پس‌زمینه درایو منطقی به سادگی اطمینان حاصل می‌کنند که داده‌ها در مکان فیزیکی صحیح نگاشت شده به آدرس‌های ذخیره‌سازی درایوهای منطقی، صرف نظر از اینکه کدام درایو فیزیکی ممکن است، نوشته شود.

دیسک های پایه در مقابل دیسک های پویا

در ویندوز^(Windows) ، دو نوع پیکربندی هارد دیسک وجود دارد: دیسک های پایه و دیسک ^(Disks)های دینامیک^{(Dynamic Disks)} .

به احتمال زیاد رایانه ویندوز^(Windows) شما درایوهای خود را به صورت Basic Disk پیکربندی کرده است. دو نوع دیسک پایه^{(Basic Disk)} وجود دارد . آنهایی که از یک Master Boot Record ( MBR ) استفاده می کنند می توانند چهار پارتیشن اصلی یا سه پارتیشن اصلی و یک پارتیشن توسعه یافته داشته باشند که می توانند به پارتیشن های منطقی زیادی تقسیم شوند. رایانه های جدیدی که از ^(New)جدول پارتیشن GUID^{(GUID Partition Table)} ( GPT ) استفاده می کنند، می توانند 128 پارتیشن داشته باشند که بسیار بیشتر از یک پارتیشن MBR است.^(MBR)

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تفاوت ها، MBR در مقابل GPT را بررسی کنید: کدام فرمت برای درایو SSD بهتر است؟ ^{(MBR vs. GPT: Which Format Is Better for an SSD Drive?)}.

چه MBR چه^{(Whether MBR)} GPT ،^(GPT) همه دیسک‌های پایه از جدول پارتیشن برای مدیریت پارتیشن‌های روی دیسک استفاده می‌کنند. از سوی دیگر، دیسک های پویا از پایگاه داده Logical Disk Manager ( LDM ) استفاده می کنند. این پایگاه اطلاعاتی در مورد حجم‌هایی که روی دیسک پویا قرار دارند، مانند اندازه آن‌ها، جایی که شروع و پایان آن‌ها کجاست، و سیستم‌های فایل آن‌ها را نگهداری می‌کند. دیسک‌های دینامیک از پارتیشن‌های ^(Dynamic)GPT و MBR نیز پشتیبانی می‌کنند اما فراتر از آن هستند.

دیسک‌های دینامیک^(Dynamic) چند ترفند را امکان‌پذیر می‌کنند که دیسک‌های اصلی این کار را نمی‌کنند. مهمترین آنها توانایی ایجاد حجم های دهانه ای و راه راه است. به عبارت دیگر، حجم ها روی بیش از یک دیسک فیزیکی وجود دارند. 

یک حجم^{(spanned )} گسترده خود را به عنوان یک حجم به سیستم عامل نشان می دهد، اما داده های فیزیکی در چندین دیسک وجود دارد. حجم از بخش های مختلف فضای تخصیص نیافته از چندین دیسک ایجاد می شود و می توان آن را افزایش داد.

یک حجم راه راه^{(striped )} نیز چندین درایو فیزیکی را در یک حجم منطقی ترکیب می کند، اما داده ها در تمام دیسک ها به هم متصل می شوند تا سرعت خواندن و نوشتن درایوها با هم ترکیب شود. Striping با نام RAID 0^{(RAID 0)} نیز شناخته می شود و سریع ترین سرعت را برای هارد دیسک های مکانیکی ارائه می دهد. این تکنیک افزایش سرعت برای SSD ها کمتر مرتبط^{(less relevant for SSDs)} است.

فضای تخصیص نیافته

هنگامی که از یک مدیر پارتیشن یا سایر ابزارهای مشابه دیسک برای ایجاد یا حذف حجم‌ها روی دیسک استفاده می‌کنید، ممکن است بخشی از یک درایو فیزیکی مشخص را ببینید که به‌عنوان «فضای تخصیص‌نشده» علامت‌گذاری شده است. 

این بدان معناست که فضای فیزیکی روی درایو در حال حاضر بخشی از هیچ ساختاری نیست. فضای تخصیص نیافته می تواند در انتهای دیسک، وسط یا هر جای دیگری باشد. اگر یک پارتیشن دیسک را در وسط فضای کل دیسک حذف کنید، آن منطقه فضای ذخیره سازی به فضای غیر اختصاص داده شده تبدیل می شود.

اگر فضای خالی یا تخصیص نیافته می بینید، می توانید یک یا چند پارتیشن یا حجم در آن فضا ایجاد کنید. در برخی موارد، می توانید یک پارتیشن مجاور را گسترش دهید تا فضای تخصیص نیافته را در بر گیرد.

تغییر اندازه پارتیشن ها، حجم^(Volumes) ها و درایوهای منطقی^(Logical)

بسته به نوع پارتیشنی که دارید و محل قرارگیری آن روی دیسک، می توانید اندازه پارتیشن ها را تغییر دهید. به عنوان مثال، فرض کنید دو پارتیشن روی یک درایو دارید، اما در یکی از آنها فضای خالی دارید و در دیگری فضای زیادی دارید. ممکن است یک پارتیشن را کوچک کنید، فضای غیر اختصاصی ایجاد کنید، و سپس پارتیشن دیگر را گسترش دهید.

چگونه ساختار دیسک خود را در ^(Disk)ویندوز^(Windows) ، لینوکس اوبونتو^{(Ubuntu Linux)} و macOS بررسی کنید

ویندوز، لینوکس^(Linux) و macOS سه سیستم عامل اصلی دسکتاپ هستند و همه ابزارهای مدیریت دیسک یا پارتیشن خود را دارند. توزیع‌های مختلف ^(Different)لینوکس^(Linux) ممکن است مدیران متفاوتی داشته باشند، اما همه آنها عملکرد گسترده‌ای دارند.

مدیریت دیسک ویندوز

ابزار Microsoft Windows Disk Management کاملاً پیچیده است و به شما امکان می دهد تقریباً تمام عملیات مربوط به پارتیشن ها، حجم ها و موارد دیگر را انجام دهید. شما می توانید آن را به روش های مختلفی باز کنید، اما ساده ترین آن این است که روی دکمه Start کلیک راست کرده و ^{(Start Button)}مدیریت دیسک^{(Disk management)} را انتخاب کنید .

هنگامی که برنامه را باز کردید، هر دیسک و حجمی را در رایانه خود خواهید دید. برنامه مدیریت دیسک^{(Disk Management)} به شما این امکان را می‌دهد که ببینید کدام حجم‌ها روی رایانه شما هستند و روی چه دیسک‌های فیزیکی قرار دارند. همچنین می‌توانید حروف درایو را در اینجا اختصاص دهید و تشخیص دهید که دیسک‌ها یا حجم‌ها به درستی نصب نمی‌شوند. گرافیک دیسک نیز به وضوح نشان می دهد که هر جلد از چه نوع پارتیشنی استفاده می کند.

Ubuntu Linux Disk Utility

در لینوکس اوبونتو^{(Ubuntu Linux)} ، ابزار مدیریت دیسک ارائه شده به سادگی دیسک^(Disks) نامیده می شود . مانند ابزار ویندوز^(Windows) ، به شما یک تفکیک بصری واضح از درایوهای فیزیکی و حجم های موجود در آنها ارائه می دهد. 

همچنین می‌توانید حجم‌ها و پارتیشن‌های خود را در اینجا مدیریت کنید، اما به یاد داشته باشید که لینوکس^(Linux) مجموعه‌ای از پارتیشن‌های پیش‌فرض پیچیده‌تر از ویندوز^(Windows) دارد. به عنوان مثال، پارتیشن swap همان چیزی است که لینوکس^(Linux) به عنوان فضای تعویض RAM استفاده می کند، در حالی که ویندوز^(Windows) به سادگی از یک فایل^(file) در یک پارتیشن موجود استفاده می کند. 

در حالی که همیشه درست است که نباید پارتیشن‌ها را حذف کنید، مگر اینکه بدانید امن است، این در لینوکس^(Linux) دوچندان صادق است .

macOS Disk Utility

MacOS Disk Utility به اندازه سایر سیستم عامل ها با اطلاعات مشغول نیست. با این حال، حیاتی ترین عملکردهایی را که هنگام تنظیم یا تغییر ساختار دیسک نیاز دارید، ارائه می دهد.

ساده ترین راه برای راه اندازی Disk Utility استفاده از Spotlight Search است. بنابراین Command + Space را فشار دهید و سپس Disk Utility را تایپ کنید. سپس Enter را فشار دهید تا برنامه اجرا شود.

این کار تمام درایوهای متصل به مک^(Mac) و همچنین ساختار آن درایوها را به شما نشان می دهد. فقط^(Just) به یاد داشته باشید که macOS نمی‌تواند فرمت‌های فایل خاصی مانند NTFS را بدون نرم‌افزار شخص ثالث خاص درک کند.

احتیاط کن!

پس از یادگیری تمام این اطلاعات در مورد پارتیشن ها، حجم ها و درایوهای منطقی درایو، یک چیز دیگر وجود دارد که باید از آن آگاه باشید. سر و کله زدن با پارتیشن ها و ساختارهای درایو می تواند به راحتی داده های شما را از بین ببرد. امن‌ترین زمان برای کار با پارتیشن‌ها زمانی است که درایو شما خالی است و تنظیمات اولیه را انجام می‌دهید.

در حالی که امکان ایجاد پارتیشن ها یا تغییر، حذف و تغییر اندازه آنها در درایوی مورد استفاده وجود دارد، نباید این کار را بدون پشتیبان گیری از اطلاعاتی که مایل به از دست دادن آنها نیستید انجام دهید.

What Is the Difference Between a Partition, a Volume, and a Logical Drive?

Hard drives, SSDs, and other storage devices require some sort of system to organize their physical data storage into something a computing device can understand. 

Partitions, volumes, and logical drives are all examples of different ways you can map out your storage device real estate. Although they do a similar job, there are essential differences between them.

Start at the Top: Physical Drives

Computers store all data on some form of physical media—usually a hard disk drive (HDD) or Solid State Drive (SSD). Physical storage is something you can touch, and the actual data is represented in some physical way. Pits and lands on an optical disc represent ones and zeroes. In an SSD, those data bits are expressed by memory cells that hold varying charge levels.

Both volumes and partitions are data structures found within and across physical disks. Your physical disk will fully contain the volumes you use for most home users. However, the opposite can also happen, which we’ve explained below under “Logical vs. Physical Volumes.”

The most important facts to understand are that the entirety of a physical disk can be a single volume, that multiple volumes can be on one physical disk, and that one volume can span across multiple physical disks.

What Is a Partition?

The simplest way to describe a partition is as a physical subdivision of a storage device like a hard disk drive. A partition starts and ends at a specific point on the hard drive or in more advanced multi-disk setups it may be a segment of a virtual drive. 

Think of it as dividing a field into plots of land. Each fenced-off plot of land is like a partition on a drive.

Operating systems generally treat partitions as if they were separate physical hard drives. As a user, you won’t see any practical difference between having two hard drives in your computer and having one drive split into two partitions.

What Is a Volume?

The term “volume” is often used interchangeably with “disk” and even “partition,” but there’s a fundamental difference between them. It doesn’t help that different operating systems and computer literature use some of these terms loosely and interchangeably. Confusion is inevitable, but we’ll try to clarify things somewhat.

A volume is a self-contained data unit. It has a volume label (name), a single file system (e.g., NTFS or FAT32), and usually takes up an entire disk or partition.

When you see your drives, such as C: or D:, what you’re seeing is a volume. Because volumes are usually disk-sized or partition-sized, it’s easy to forget that they are not one and the same thing, but two distinct concepts.

For evidence of this, consider that you can store a volume as a file, such as a DVD or a disk image. You can then “mount” these image files as volumes in your operating system, and they’ll act and look just like a physical drive or a formatted partition.

Another typical example of the difference between volumes and partitions is that you cannot partition a floppy disk, but it is still a storage volume. The same goes for a drive with no partitions, which just means that it has a single partition that happens to use the entire disk. There are no partitions, but it’s still a volume.

Hopefully, that demonstrates a volume’s distinction from concepts like drive or partition.

Logical vs. Physical Volumes

Now that we’ve established that a volume isn’t necessarily the same as an HDD or partition, it’s a good idea to discuss “logical” volumes briefly. While you can have multiple volumes on one physical disk, there are also situations where the size of a volume exceeds what a single disk can accommodate.

This is where logical volumes come into play. A logical volume looks like a large continuous storage space to the user. Still, physically it is on different locations on a single disk or even on locations that span several disks.

Logical Drives

Don’t confuse a logical volume with a logical drive. If you partition a physical drive into multiple partitions and then format each partition as a volume, each with its drive letter, those drives are “logical” drives. Strictly speaking, all volumes are logical since they are not necessarily linked to a single or entire physical drive. Still, it seems more common for the term “logical volume” to refer to a volume that spans multiple drives.

All this means is that from the operating system’s perspective, there is just one single drive with a single collection of storage addresses. The background mechanisms of the logical drive simply make sure that data is written to the correct physical location mapped to the logical drives storage addresses, regardless of which physical drive that may be.

Basic Disks vs. Dynamic Disks

In Windows, there are two types of hard drive configuration: Basic Disks and Dynamic Disks.

It’s most likely that your Windows computer has its drives configured as Basic Disks. There are two types of Basic Disk. Those that use a Master Boot Record (MBR) can have four primary partitions or three primary partitions and one extended partition, which can be divided into many logical partitions. New computers that use the GUID Partition Table (GPT) can have 128 partitions, far more than an MBR partition.

To learn more about the differences, check out MBR vs. GPT: Which Format Is Better for an SSD Drive?.

Whether MBR or GPT, all basic disks use a partition table to manage the partitions on a disk. On the other hand, dynamic disks use the Logical Disk Manager (LDM) database. This database holds information on the volumes that reside on the dynamic disk, such as their size, where they begin and end, and their file systems. Dynamic disks also support GPT and MBR partitions but go beyond that.

Dynamic disks allow a few tricks that basic disks don’t. The most important one is the ability to create spanned and striped volumes. In other words, volumes exist on more than one physical disk. 

A spanned volume presents itself as a single volume to the operating system, but the physical data exists on multiple disks. The volume is built up from multiple segments of unallocated space from multiple disks and can be expanded.

A striped volume also combines multiple physical drives into a single logical volume, but data is interleaved across all disks so that the read and write speeds of the drives can be combined. Striping is also known as RAID 0 and offers the fastest speeds for mechanical hard drives. This speed-boosting technique is less relevant for SSDs.

Unallocated Space

When you use a partition manager or other similar disk utility to create or delete volumes on a disk, you may see a section of a given physical drive marked as “unallocated space.” 

This means that the physical space on the drive isn’t currently part of any structure. Unallocated space can be at the end of a disk, in the middle, or anywhere else. If you delete a disk partition in the middle of the disk’s total space, then that storage space region becomes unallocated space.

If you see unallocated or free space, you can create one or more partitions or volumes in that space. In some cases, you can expand an adjacent partition to include that unallocated space.

Resizing Partitions, Volumes, and Logical Drives

Depending on the type of partition you have and where on the disk it’s located, you can resize partitions. For example, let’s say you have two partitions on a drive, but you’re running out of space on one and have plenty of space on the other. You might shrink one partition, creating unallocated space, and then expand the other partition.

How to Check Your Disk Structure in Windows, Ubuntu Linux & macOS

Windows, Linux, and macOS are the three primary desktop operating systems, and all have their own disk or partition management utilities. Different distros of Linux may have managers that look different, but they all have the same broad functionality.

Windows Disk Management

The Microsoft Windows Disk Management utility is quite sophisticated and allows you to do almost all operations related to partitions, volumes, and more. You can open it in various ways, but the easiest is to right-click on the Start Button and select Disk management.

Once you’ve got the app open, you’ll see every disk and volume on your computer. The Disk Management app makes it easy to see which volumes are on your computer and what physical disks they are on. You can also assign drive letters here and diagnose if disks or volumes aren’t mounting correctly. The disk graphics also clearly show what type of partition each volume uses.

Ubuntu Linux Disk Utility

In Ubuntu Linux, the included disk management utility is simply called Disks. Like the Windows utility, it gives you a clear visual breakdown of the physical drives and the volumes that reside on them. 

You can also manage your volumes and partitions here, but remember that Linux has a more complicated set of default partitions than Windows. For example, the swap partition is what Linux uses as RAM swap space, whereas Windows simply uses a file on an existing partition. 

While it’s always true that you should not go around deleting partitions unless you know it’s safe, that’s doubly true on Linux.

macOS Disk Utility

The macOS Disk Utility isn’t as busy with information as other operating systems. Still, it offers the most critical functions you need when setting up or modifying a disk’s structure.

The easiest way to launch Disk Utility is to use Spotlight Search. So press Command + Space and then type Disk Utility. Then press Enter to launch the program.

This will show you all the drives connected to your Mac, as well as the structure of those drives. Just remember that macOS can’t understand certain file formats, such as NTFS, without special third-party software.

Use Caution!

After learning all this information about drive partitions, volumes, and logical drives, there’s one more thing you should be aware of. Messing around with partitions and drive structures can easily destroy your data. The safest time to work with partitions is when your drive is blank anyway, and you perform the initial setup.

While it is possible to create partitions or modify, delete, and resize them on a drive that’s being used, you shouldn’t do it without backing up information that you’re not willing to lose.

Related posts

• تفاوت بین VPN و Smart DNS چیست؟

• USB 3 در مقابل USB-C: تفاوت چیست؟

• Thunderbolt 3 در مقابل USB-C: تفاوت چیست؟

• تفاوت بین سیستم عامل و نرم افزار چیست؟

• کارت SD قابل خواندن نیست؟ در اینجا نحوه رفع آن آمده است

• دکمه چاپ صفحه در ویندوز 10 کار نمی کند؟ چطوری میشه اینو تعمیر کرد

• نحوه رفع خطای «حفاظت از منابع ویندوز نمی تواند عملیات درخواستی را انجام دهد»

• رفع: خطای عدم اتصال به شبکه استیم

• 9 رفع مشکل زمانی که مایکروسافت اج مدام در حال خراب شدن است

• در هر راه‌اندازی مجدد، «راه‌اندازی رایانه شما را برای اولین استفاده آماده می‌کند» را برطرف کنید

• آیا باید کامپیوتر شخصی بخرم یا بسازم؟ 10 چیز برای در نظر گرفتن

• نحوه رفع خطای “Scratch Disks Are Full” در فتوشاپ

• راهنمای عیب یابی نهایی برای مشکلات اتصال گروه خانگی ویندوز 7/8/10

• اگر فکر می کنید رایانه یا سرور شما به بدافزار آلوده شده است، چه باید کرد؟

• نحوه رفع شارژ نشدن تبلت فایر آمازون

• نحوه رفع خطای Err_Cache_Miss در گوگل کروم

• وقتی درایو USB شما نمایش داده نمی شود چه کاری باید انجام دهید

• پورت های USB 3.0 کار نمی کنند؟ در اینجا نحوه رفع آنها آورده شده است

• دکمه مکث YouTube ناپدید نمی شود؟ 6 راه برای رفع

• نکات عیب یابی هنگامی که بلوتوث روی رایانه یا تلفن هوشمند شما کار نمی کند