در اوبونتو و سایر توزیع‌های لینوکس، ابزارهای خط فرمان^{(command line tools)} معمولاً بهترین راه برای تعامل با عملکرد داخلی رایانه هستند. دستور ifconfig برای پیکربندی تنظیمات شبکه در لینوکس استفاده^(Linux) می شود.

Ifconfig نسخه قدیمی‌تر دستور ip است، اما بسیاری هنوز ifconfig را به دلیل نحو ساده‌تر و استفاده آسان‌تر ترجیح می‌دهند. اما دقیقاً چگونه از ifconfig برای پیکربندی رابط شبکه استفاده می کنید؟ در اینجا یک راهنما است.

نصب Net-Tools

دستور ifconfig به طور پیش فرض در توزیع های لینوکس نصب نمی شود. ^(Linux)اکثر مدیران سیستم هنگام تنظیم موارد، بسته ای را که به آن تعلق دارد نصب می کنند، اما در برخی موارد ممکن است در رایانه شما وجود نداشته باشد. می توانید آن را به راحتی نصب کنید.

اگر سعی کنید از دستور ifconfig در سیستمی استفاده کنید که آن را نصب نکرده است، یک پیغام خطا به همراه دستورالعمل نحوه نصب آن دریافت خواهید کرد. فقط دستور را وارد کنید:

sudo apt نصب net-tools

با این کار ifconfig و چند ابزار دیگر پیکربندی شبکه نصب می شود. توجه داشته باشید که sudo برای نصب ifconfig و فعال یا غیرفعال کردن شبکه ها مورد نیاز است.

مشاهده اطلاعات شبکه با استفاده از^{(Network Information Using)} ifconfig

ساده ترین راه برای استفاده از دستور ifconfig اجرای مستقیم آن بدون هیچ پارامتری است. این اطلاعات را در مورد تمام رابط های فعال، از جمله اتصالات اترنت و بی سیم به ارمغان می آورد.

این همه اطلاعات مربوط به رابط های شبکه، از جمله مقدار MTU (حداکثر واحد انتقال^{(Transmission Unit)} )، آدرس های IP^{(IP addresses)} و تاریخچه بسته ها را ارائه می دهد. اگر فقط مشخصات فنی را در قالب قابل هضم تر با نام رابط می خواهید، ifconfig -s را وارد کنید.

با این حال، هر دوی این نسخه‌ها شامل شبکه‌های غیرفعال فعلی نمی‌شوند. برای مشاهده تمام رابط های شبکه، به جای آن از دستور ifconfig -a استفاده کنید.

وقتی نام شبکه ها را از قبل می دانید و فقط وضعیت یک رابط خاص را می خواهید، می توانید نام آن را به دستور ifconfig اضافه کنید. مثل این:

ifconfig eth0

فعال و غیرفعال کردن شبکه^{(Disabling Networks)} ها با ifconfig

نظارت بر وضعیت شبکه های در حال اجرا تنها کاری نیست که می توانید با ifconfig انجام دهید. همچنین می‌توانید از این فرمان برای پیکربندی تقریباً تمام جنبه‌های این رابط‌ها، تا MTU و پوشش استفاده شده، استفاده کنید.

ساده ترین مورد استفاده، راه اندازی یا توقف شبکه ها است. با استفاده از دستور زیر می توانید این کار را انجام دهید:

نام sudo ifconfig

پارامتر "name" نام واقعی شبکه است. این می تواند برای فعال کردن هر یک از رابط های غیرفعال شناسایی شده با استفاده از دستور ifconfig -a استفاده شود.

برای غیرفعال کردن یک شبکه، فقط به جای بالا از پایین استفاده کنید:

sudo ifconfig dummy0 پایین

این رابط کاربری را غیرفعال می کند.

پیکربندی شبکه ها با ifconfig

تغییر هر مقدار مرتبط با رابط شبکه آسان است. فقط^(Just) به یاد داشته باشید که دستور را با sudo از قبل اضافه کنید، زیرا همه این تغییرات برای اعمال شدن به امتیازات مدیر نیاز دارند.

رایج ترین استفاده از این ویژگی، اختصاص یک آدرس IP سفارشی به یک شبکه است. به عنوان مثال، نحوه دادن یک آدرس IP جدید به رابط dummy0 به این صورت است:

sudo ifconfig dummy0 29.95.245.112

می توانید هر آدرس IP معتبری را بعد از نام شبکه وارد کنید تا آن را اختصاص دهید. فقط در صورتی پیامی دریافت خواهید کرد که چیزی را اشتباه وارد کرده باشید. در غیر این صورت، تغییر بلافاصله اعمال می شود.

شما همچنین می توانید یک netmask مانند این را مشخص کنید:

sudo ifconfig dummy0 netmask 255.255.255.0

نحو برای تنظیم یک آدرس پخش مشابه است:

sudo ifconfig dummy0 پخش 77.40.108.115

اگر به دنبال تغییر همه این آدرس های IP برای یک شبکه هستید، کارآمدتر است که همه دستورات را با هم ترکیب کنید. مانند اکثر دستورات لینوکس^(Linux) ، می توانید چندین آرگومان را در یک خط قرار دهید.

یک رابط شبکه همچنین می تواند یک یا چند نام مستعار داشته باشد. اینها با نحو name:x مشخص می شوند، جایی که name نام شبکه و رقم xa است. برای مثال، در اینجا نحوه افزودن یک آدرس IP مستعار به شبکه dummy0 آمده است.

sudo ifconfig dummy0:0 69.72.169.2

می توانید با استفاده از ifconfig برای دریافت وضعیت آن تأیید کنید که کار می کند.

ifconfig dummy0:0

چه کارهای دیگری می توانید با ifconfig انجام دهید؟

دستور ifconfig لیست گسترده ای از آرگومان ها دارد که می توانید از آنها برای تغییر بسیاری از متغیرهای دیگر یک رابط شبکه استفاده کنید. می‌توانید چندپخشی را فعال کنید، MTU را تنظیم کنید ، و حالت بی‌وقفه را فعال کنید.

صفحات رسمی man^{(official man pages)} دارای فهرست کاملی از همه آرگومان هایی است که می توان با ifconfig استفاده کرد، به همراه یک تعریف فنی از آنچه که هر کدام انجام می دهند. البته می توانید با استفاده از دستور man ifconfig، دفترچه راهنما را از خود ترمینال فراخوانی کنید.

چه زمانی باید از ifconfig استفاده کنید؟

برای اکثر کاربران، دلیل کمی برای استفاده از دستور ifconfig وجود دارد. تنظیمات خودکار ارائه شده به طور پیش فرض برای استفاده عادی از اینترنت به اندازه کافی خوب هستند.

اما اگر شما یک مدیر سیستم هستید که می‌خواهید کنترل دقیق‌تری بر رابط‌های شبکه خود داشته باشید، ifconfig فقط ابزاری برای شماست. می‌توانید هنگام راه‌اندازی سیستم از دستور برای پیکربندی مناسب رابط‌های شبکه استفاده کنید و سپس تقریباً آن را فراموش کنید.

در تشخیص مشکلات شبکه نیز مفید است زیرا می توانید وضعیت هر رابط شبکه را پرس و جو کرده و آن را پیکربندی کنید. می‌توانید از ifconfig برای راه‌اندازی مجدد شبکه‌ها یا حتی تغییر پارامترهای فنی تا زمانی که نرم‌تر عمل کند، استفاده کنید.

Linux Ifconfig Command: How to Use It

In Ubuntu and other Linux distroѕ, command line tools are usually the best way to interact with the inner workings of the computer. The ifconfig command is used for configuring network settings on Linux.

Ifconfig is an older version of the ip command, but many still prefer ifconfig due to its simpler syntax and ease of use. But how exactly do you use ifconfig for network interface configuration? Here is a walkthrough.

Installing Net-Tools

The ifconfig command doesn’t come installed into Linux distributions by default. Most system administrators will install the package it belongs to when setting things up, but in some cases, it might be missing on your computer. You can install it easily.

If you try using the ifconfig command on a system that doesn’t have it installed, you’ll get an error message – along with instructions on how to install it. Just enter the command:

sudo apt install net-tools

This will install ifconfig and a few other network configuration utilities. Note that sudo is required for installing ifconfig and enabling or disabling networks.

Viewing Network Information Using ifconfig

The simplest way to use the ifconfig command is to run it directly without any parameters. This brings up information on all active interfaces, including ethernet and wireless connections.

This provides all pertinent information about the network interfaces, including MTU value (Maximum Transmission Unit), IP addresses, and packet history. If you only want the technical specs in a more digestible format with interface names, enter ifconfig -s.

However, both of these versions don’t include currently inactive networks. To view all network interfaces, use the ifconfig -a command instead.

When you already know the name of the networks and only want the status of a particular interface, you can append its name to the ifconfig command. Like this:

ifconfig eth0

Enabling and Disabling Networks With ifconfig

Monitoring the status of running networks isn’t the only thing you can do with ifconfig. You can also use the command to configure almost every aspect of these interfaces, down to the MTU and the masking used.

The simplest use case is to start up or stop networks. You can do this by using the following command:

sudo ifconfig name up

The “name” parameter is the actual name of the network. This can be used to enable any of the inactive interfaces detected using the ifconfig -a command.

To disable a network, just use down instead of up:

sudo ifconfig dummy0 down

This will disable the interface.

Configuring Networks With ifconfig

Modifying any value associated with a network interface is easy. Just remember to prepend the command with sudo, as all these changes require administrator privileges to take effect.

The most common use of this feature is to assign a custom IP address to a network. For example, this is how to give a new IP address to the dummy0 interface:

sudo ifconfig dummy0 29.95.245.112

You can enter any valid IP address after the network name to assign it. You will only get a message if you entered something incorrectly. Otherwise, the change will immediately take effect.

You can also specify a netmask like this:

sudo ifconfig dummy0 netmask 255.255.255.0

The syntax for setting a broadcast address is similar:

sudo ifconfig dummy0 broadcast 77.40.108.115

If you’re looking to modify all these IP addresses for a network, it’s more efficient to lump all the commands together. Like most Linux commands, you can include multiple arguments in the same line.

A network interface can also have one or more aliases. These are specified by the syntax of name:x, where name is the network’s name and x a digit. For example, here is how to add an alias IP address to the dummy0 network.

sudo ifconfig dummy0:0 69.72.169.2

You can confirm that it worked by using ifconfig to get its status.

ifconfig dummy0:0

What Else Can You Do With ifconfig?

The ifconfig command has an extensive list of arguments that you can use to modify many other variables of a network interface. You can enable multicast, set the MTU, and activate promiscuous mode, among other things.

The official man pages have a complete list of all the arguments that can be used with ifconfig, along with a technical definition of what each does. You can, of course, invoke the manual from the terminal itself using the man ifconfig command.

When Should You Use ifconfig?

For most users, there’s little reason to be using the ifconfig command. The automatic settings provided by default are good enough for normal internet usage.

But if you’re a system administrator who wants more granular control over their network interfaces, then ifconfig is just the tool for you. You can use the command upon booting up the system to properly configure network interfaces and then pretty much forget about it.

It’s handy in diagnosing network issues as well since you can query the status of any network interface and configure it. You can use ifconfig to restart networks or even switch technical parameters until it works more smoothly.

Related posts

• دستور FIND لینوکس با مثال

• تبدیل تصاویر بین فرمت ها از طریق خط فرمان در اوبونتو

• چرا دستور "کمتر" بهتر از "بیشتر" در یونیکس و لینوکس است؟

• از دستور 'dd' لینوکس با رابط کاربری گرافیکی ساده استفاده کنید

• دستور Chown در لینوکس: نحوه استفاده از آن

• 5 دلیل عالی برای حذف ویندوز برای لینوکس

• آشنایی با مجوزهای لینوکس و استفاده از chmod

• 9 بهترین توزیع لینوکس برای هک

• سرور پخش زنده ویدیوی خود را با لینوکس ایجاد کنید

• 5 بهترین بازی لینوکس

• میانبرها را به منوی زمینه در اوبونتو با کلیک راست اضافه کنید

• راهنمای لینوکس اوبونتو برای مبتدیان

• نحوه تنظیم و پیکربندی فایل‌های TCP/IP در لینوکس (تنظیمات TCP/IP برای لینوکس)

• چگونه یک Linux Distro را در Chromebook خود نصب کنید

• 20 بهترین اپلیکیشن لینوکس تا کنون

• کامپیوتر خود را از ترمینال اوبونتو خاموش و راه اندازی مجدد کنید

• 7 برنامه برتر آنتی ویروس رایگان برای لینوکس

• نام هاست خود را در اوبونتو پیدا کرده و تغییر دهید

• فدورا در مقابل اوبونتو: کدام توزیع لینوکس بهتر است؟

• نحوه ارتقاء به آخرین اوبونتو