BSD در مقابل لینوکس: تفاوت های اساسی

هم لینوکس و هم (Linux)BSD(BSDs) های مختلف ( توزیعات نرم افزاری برکلی(Berkeley Software Distributions) ) رایگان و منبع باز هستند و اشتراکات بیشتری نسبت به تفاوت دارند. با در نظر گرفتن این موضوع، ممکن است از خود بپرسید: «اگر آنها بسیار شبیه هستند، پس چرا اصلا وجود دارند؟ آیا بهتر نیست یک سیستم عامل منحصر به فرد داشته باشیم که از بین آن انتخاب کنیم؟

من می توانم به این سؤال با ذکر این نکته نیز پاسخ دهم که تفاوت آنها نیز بسیار زیاد است. به حدی که پوشش دادن همه آنها این مقاله را به یک کتاب تبدیل می کند تا صرفاً یک مقاله ساده. در عوض، من روی اصول اولیه هر دو سیستم منبع باز تمرکز خواهم کرد تا بتوانید خودتان انتخاب کنید که کدام یک انتخاب بهتر است.

لینوکس در مقابل BSD(Linux vs BSD)

لینوکس(Linux) از نظر فنی یک سیستم عامل محسوب نمی شود. در عوض، در واقعیت، فقط یک هسته است. هسته جنبه اصلی هر سیستم عاملی است که در جایی بین نرم افزار و سخت افزار قرار دارد.

این به هسته اجازه می دهد تا به کاربر کمک کند تا از منابع موجود در یک سیستم استفاده کند. خود سیستم عامل در بالای هسته ساخته شده است.

هسته در مقابل سیستم عامل(The Kernel vs The Operating System)

هر دو لینوکس(Linux) و BSD(BSDs) سیستم عامل های یونیکس مانند هستند. هنگام نصب لینوکس(Linux) ، توزیعی را نصب می کنید که با استفاده از هسته لینوکس(Linux) ساخته شده است. توزیع های زیادی برای انتخاب وجود دارد، مانند اوبونتو(Ubuntu ) و دبیان(Debian) ، که همگی از هسته لینوکس(Linux) استفاده می کنند. قبل از در دسترس قرار دادن توزیع در بازار، برنامه های مختلفی بر روی هسته تعبیه شده است.

BSD برخلاف لینوکس(Linux) یک سیستم عامل کامل است. BSD همچنین یک هسته است که به عنوان هسته سیستم عامل استفاده می شود. توسعه دهندگان BSD(BSD) از آن هسته برای اضافه کردن انواع مختلف برنامه ها استفاده می کنند و آنها را به عنوان یک توزیع کامل در دسترس کاربران قرار می دهند. این بدان معنی است که یک سیستم عامل BSD ، مانند FreeBSD یا NetBSD ، هسته به علاوه هر برنامه ای است که در بالای آن اضافه شده و به عنوان یک بسته قابل دانلود توزیع می شود.

BSD ها(BSDs) از چیزی به نام سیستم پورت استفاده می کنند. این سیستم همان چیزی است که امکان نصب بسته های نرم افزاری را فراهم می کند. نرم افزار به شکل منبع نگهداری می شود، به این معنی که رایانه شما باید هر بار قبل از اجرای نرم افزار، داده ها را جمع آوری کند. 

نکته مهم در این مورد این است که بسته ها را می توان در یک حالت باینری از پیش نصب شده نصب کرد که به سیستم شما اجازه می دهد از مرحله جمع آوری داده های قبل از اجرا صرف نظر کند.

تفاوت اساسی بین هر دو این است که توزیع‌های لینوکس(Linux) با مجموعه‌های مختلفی از برنامه‌ها و مخازن ارائه می‌شوند که به کاربر این امکان را می‌دهد تا برنامه‌های مختلف دیگری را که مربوط به نیازهای توزیع است دانلود کند.

هنگامی که یک سیستم عامل BSD را نصب می کنید ، فقط برنامه هایی را که BSD ارائه می دهد دریافت می کنید. این در مورد بسته‌های نرم‌افزاری صادق نیست، زیرا همانطور که متوجه می‌شوید برای هر دو در دسترس هستند.

تفاوت در صدور مجوز(Differences In Licensing)

ممکن است اکثر مردم اهمیتی ندهند، اما تفاوت در صدور مجوز در واقع قابل توجه است. لینوکس(Linux) از مجوز عمومی عمومی گنو(GNU General Public License) یا GPL استفاده می کند. این به این معنی است که توسعه دهندگان می توانند هر طور که می خواهند ویژگی های جدیدی را به هسته لینوکس(Linux) تغییر دهند یا اضافه کنند. تنها نکته این است که همه کدهای منبع تازه توسعه یافته باید برای عموم منتشر شوند، چه بخواهند چه نخواهند.

BSD ها از مجوز (BSDs)BSD منحصر به فرد خود استفاده می کنند که به توسعه دهندگان اجازه می دهد بدون(without) نیاز به انتشار کد منبع ، ویژگی های جدیدی را به هسته یا توزیع BSD تغییر داده و اضافه کنند. (BSD)این بدان معناست که اگر توسعه‌دهنده بخواهد، یک BSD منبع باز می‌تواند منبع بسته اعلام شود. آنها هیچ تعهدی برای انتشار کد منبع برای کسی ندارند.

در دسترس بودن و سازگاری نرم افزار(Software Availability & Compatibility)

این همان چیزهایی است که تأثیر مستقیمی بر محبوبیت و سازگاری یک سیستم عامل برای عموم مردم دارد. قابلیت یک سیستم عامل که با نرم افزارهای امروزی سازگار است می تواند برای اکثر مردم یک ویژگی ساخت یا شکست باشد. 

در مورد لینوکس(Linux) ، نوشتن کدی که بتواند در بسته های باینری از پیش کامپایل شده برای نصب در دسترس کاربران قرار گیرد، برای توسعه دهندگان آسان تر است. بسته ها را می توان با استفاده از apt، yum و سایر پکیج منیجرهای مشابه نصب کرد. ماهیت منبع باز لینوکس(Linux) چیزی است که این امکان را آسان تر می کند.

برای کاربران BSD ، کار به همین سادگی نیست. کاربران باید کدهای منبع برنامه ها را از هزاران پورت در دسترس خود دانلود کنند. سپس، پس از دانلود کدهای منبع، آنها باید آنها را در سیستم خود کامپایل کنند. 

این امر هم برای کاربران BSD و هم برای توسعه دهندگان دردسر ایجاد می کند، زیرا عدم محبوبیت در بین کاربران عمومی را می توان به دردسر اضافی در جمع آوری کدهای منبع نسبت داد. بسته‌های باینری از پیش کامپایل شده را می‌توان به‌عنوان تنها بخشش برای از بین بردن دردسر دید، اما همچنان در در دسترس بودن برنامه‌های کاربردی کوتاهی می‌کند.

انتخاب کردن(Making A Choice)

لینوکس(Linux) بدون شک محبوب‌ترین گزینه در میان سیستم‌عامل‌های منبع باز و مبتنی بر یونیکس است. پشتیبانی سخت افزاری بسیار سریعتر از BSD است و برای بیشتر اهداف کلی، هر دو سیستم بسیار شبیه به ماده هستند.

هر دو سیستم مزایای خاص خود را دارند. با نگاهی به FreeBSD ، تیم توسعه نسخه خود را از تعداد زیادی ابزار رایج حفظ می کند. این به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا انواع ابزار خود را برای استفاده در سیستم خود ایجاد کنند. ابزارهای سیستم های لینوکس(Linux) عمدتاً توسط مجموعه گنو(GNU) ارائه می شوند، بنابراین احتمال تغییرات کمتری وجود دارد.

BSD کمبود جدی برنامه دارد. این امر باعث شده است که توسعه دهندگان سعی کنند با ایجاد یک بسته سازگاری لینوکس ، وضعیت را کنترل کنند و به برنامه های (Linux)لینوکس(Linux) اجازه می دهد روی BSD اجرا شوند . توزیع‌های لینوکس(Linux) هیچ مشکل واقعی با برنامه‌ها ندارند، زیرا تعداد زیادی در دسترس عموم هستند.

عارضه واقعی بحث منبع آزاد است.

توسعه دهندگان و کاربران در مقابل محدودیت ها(Developers & Users vs Restrictions)

مجوز GPL لینوکس(Linux GPL) نسبت به توسعه‌دهندگان سخت‌گیرانه‌تر است و همه کد منبع اصلاح‌شده را مجبور به انتشار می‌کند. از طرف دیگر توسعه دهندگان BSD چنین محدودیتی ندارند. (BSD)چیزی که باید در نظر داشت این است که مردم غیر در حال توسعه چه چیزی از این همه به دست می آورند.

سازندگان ممکن است هنگام ایجاد دستگاه های جدید به جای لینوکس ، (Linux)BSD را به عنوان سیستم عامل انتخابی خود انتخاب کنند . این به آن‌ها اجازه می‌دهد تا اصلاحات کد را برای خود نگه دارند، زیرا استفاده از لینوکس(Linux) با شرط انتشار کد منبع برای عموم همراه بود.

محدودیت هایی که توسط مجوز آنها بر روی لینوکس(Linux) ایجاد شده است، به کسانی که به دنبال برنامه های کاربردی برای سیستم هستند، این اطمینان را می دهد که در صورت ایجاد، به آن دسترسی خواهند داشت. مجوز BSD به توسعه دهندگان این امکان را می دهد که حریص و سختگیرانه در مورد تغییرات هسته و سیستم بمانند، به این معنی که حتی اگر چیزی ساخته شود، عموم مردم حتی ممکن است سرنخی از وجود آن نداشته باشند.

سیستم های BSD(BSD) نسبت به همتای لینوکس(Linux) خود از نظر قابلیت اطمینان شهرت بهتری به دست آورده اند. این یک امتیاز در جدول امتیازات برای BSD قرار می دهد . همچنین قادر به اجرای باینری لینوکس(Linux) و ادعای یک مخزن مرکزی است. لینوکس(Linux) برای هر دو مورد شناخته شده نیست.

هر دو گزینه مناسبی برای هر کسی است که به سیستم عامل مبتنی بر یونیکس نیاز دارد. به دلیل شباهت های آنها، تبلیغ یکی بر دیگری بسیار دشوار است. انتخاب واقعاً بر روی توسعه دهنده در مقابل کاربر و الزامات یک سیستم عامل منبع باز است که کاربر به دنبال آن است.



About the author

من یک مهندس نرم افزار با بیش از 10 سال سابقه در زمینه مهندسی ویندوز هستم. من در توسعه برنامه‌های مبتنی بر ویندوز، و همچنین سخت‌افزار و درایورهای صوتی برای نسل بعدی سیستم‌عامل ویندوز مایکروسافت، ویندوز 11، تخصص دارم. تجربه من در ساخت برنامه‌های ویندوز، من را برای هر شرکتی که به دنبال توسعه محصولات فناوری نوآورانه است، دارایی ارزشمندی می‌کند.



Related posts