هسته اصلی حاکمیت دیجیتال^{(Digital Sovereignty)} ، تلاش هایی است که به کاربران نهایی اجازه می دهد تا بر داده های شخصی خود نظارت داشته باشند. این چیزی است که اتحادیه اروپا^{(European Union)} می گوید. حاکمیت دیجیتال^{(Digital Sovereignty)} را می توان بطور تقریبی به صورت زیر تعریف کرد:

Digital sovereignty is the question of owning the personal data of users, collected by different company websites on the Internet with or without the consent of the users.

حاکمیت داده های ایده آل

به گفته فعالان حاكميت ديجيتال، داده‌هاي شخصي كاربران بايد فقط با رضايت آنها جمع‌آوري شود و يا حداقل به كاربران از اطلاعات جمع‌آوري شده اطلاع داده شود. آنها همچنین بیان می کنند که داده های شخصی یک کاربر باید در مرکز داده ای که در کشوری که کاربر در آن ساکن است یا از اینترنت^(Internet) استفاده می کند، ذخیره شود . با این حال، این عملی نیست زیرا این عصر رایانش ابری است و تقریباً همه وب سایت ها یا شرکت های بزرگ مراکز داده خود را در طیف وسیعی از کشورها با قوانین متفاوت در مورد فناوری اطلاعات و ابر پخش می کنند.

نمونه های حاکمیت دیجیتال

در مورد اتحادیه اروپا^{(European Union)} ، مقررات عمومی حفاظت از داده ها (GDPR)^{(General Data Protection Regulation (GDPR))} اخیراً اجرا شده است تا کاربران بدانند که وب سایت شرکت هنگام بازدید از آن چه اطلاعاتی را جمع آوری می کند. بنابراین، کاربران اینترنت^(Internet) از اتحادیه اروپا^{(European Union)} (EU) می دانند که چه داده هایی در طول بازدید آنها از یک وب سایت خاص جمع آوری می شود. اتحادیه اروپا^{(European Union)} همچنین خواستار آن است که داده های این کاربران ( کاربران اینترنتی^(Internet) مستقر در اتحادیه اروپا^{(European Union)} ) به هیچ وجه اتحادیه اروپا را ترک نکنند. آنها همچنین بر رمزگذاری داده ها تأکید می کنند تا داده های کاربر نهایی ایمن باشند.

به عنوان مثال، نام وب سایتی را که دارای دامنه سطح بالا (TLD)^{(top-level domain (TLD))} است به عنوان .com در نظر بگیرید. اکنون، ICANN بر این TLD ( در این مثال .com ) قدرت دارد. ^(.com)بنابراین، شخصی که یک وب‌سایت از اتحادیه اروپا ثبت می‌کند باید جزئیات خود را به ICANN که در ایالات ^(United) متحده^(States) واقع شده است ارائه دهد. بنابراین، این داده ها اتحادیه اروپا را ترک خواهند کرد، حتی اگر اتحادیه مخالف چنین اقداماتی باشد. در این مورد، به جای کاربران ، حاکمیت دیجیتال در اختیار ICANN است. ^(ICANN)در حالی که نمی توان آن را به چالش کشید، حداقل داده ها را با استفاده از رمزگذاری ایمن نگه دارید، این چیزی است که فعالان می گویند.

مثال دیگر می تواند آمازون^(Amazon) باشد. همه می‌دانند که این یک غول خرده‌فروشی بزرگ است که اقلامی را از هر نقطه‌ای در جهان تا هر نقطه‌ای در دنیا ارائه می‌کند. برای سهولت استفاده، از TLD^(TLDs) های مختلف استفاده می کند . Amazon.com به مردم ایالات متحده پاسخ می دهد و از این رو فعالان حاکمیت دیجیتال انتظار دارند که داده های مربوط به خریداران و تامین کنندگان فقط در مراکز داده مستقر در ایالات متحده ذخیره شود. به همین ترتیب^(Likewise) ، اگر شخصی از amazon.co.uk استفاده می کند، داده ها نباید از بریتانیا^{(United Kingdom)} خارج شوند. با توجه به اینکه شخصی از ایالات متحده می تواند به وب سایت آمازون انگلستان نیز دسترسی داشته باشد، اجرای آن ^(Amazon)چقدر^(How) می تواند عملی باشد ؟

حاکمیت دیجیتال و GAFA

GAFA مخفف چهار شرکت برتر آنلاین - گوگل^(Google) ، آمازون^(Amazon) ، فیس بوک^(Facebook) و اپل^(Apple) است. ممکن است تعجب کنید که چرا مایکروسافت^(Microsoft) را شامل نمی شود . پاسخ این است که مایکروسافت^(Microsoft) در زمان شکل گیری نام اختصاری در موقعیت دستکاری چندانی قرار نداشت. اما این داستان دیگری است.

در حال حاضر، واضح است که GAFA مالک داده ها در اینترنت^(Internet) است. توسط GAFA ، من تعداد را فقط به چهار شرکت محدود نمی کنم. GAFA ، به معنای وسیع‌تر، به تمام شرکت‌های چندملیتی در اینترنت^(Internet) مرتبط است که در جمع‌آوری داده‌های کاربر نهایی مشارکت دارند.

جمع آوری و استفاده از داده ها دو جنبه دارد. یکی تجاری است و چندان مورد بحث نیست زیرا همه می دانند که این اتفاق می افتد. آنها (کاربران) اطلاعات شخصی خود را برای چیزی رایگان^(FREE) و برای دریافت خدمات بهتر معامله می کنند. دیگری سیاسی است که در آن دولت های کشورهای مختلف ادعای حاکمیت داده ها را دارند. مردم دوست ندارند که دولت‌ها به آن‌ها جاسوسی کنند، به خصوص پس از شکست کمبریج آنالیتیکا^{(Cambridge Analytica)} . اکنون مردم می‌دانند که فقط با استفاده از داده‌هایی که شبکه‌های مختلف مانند فیس‌بوک^(Facebook) ارائه می‌دهند، می‌توان آنها را به الگوهای فکری خاصی مشروط کرد، به همین دلیل است که موضوع حاکمیت داده‌ها به یک جنبش توده‌ای تبدیل شده است که نیاز به رسیدگی فوری دارد.

راه حل مسئله حاکمیت داده ها^{(Data Sovereignty Issue)}

دو طرف برای فعالیت های مرتبط با حاکمیت دیجیتال وجود دارد - مانند هر جنگی. در حالی که یک طرف از حفظ داده ها در مراکز داده در همان کشوری با کاربر حمایت می کند، طرف دیگر خواهان حاکمیت بر تمام مراکز داده یک شرکت است تا دولت یا شرکت هر زمان که لازم باشد به داده ها دسترسی داشته باشد. این تنش ایجاد می کند زیرا هر کشور قوانین و مقررات خاص خود را در مورد رایانش ابری^{(cloud computing)} دارد.

بهترین راه حل برای این امر دستیابی به یک زمینه مشترک و تدوین مجموعه ای قدرتمند و در عین حال مشابه از قوانین است که برای همه مراکز داده - صرف نظر از کشوری که در آن فعالیت می کنند - اعمال می شود. این قوانین تعیین می کند که چه کسی و به چه شکلی داده ها را در اختیار دارد. نوع رمزگذاری باید در بین کشورها مشابه باشد، بنابراین سطح حفاظتی یکسان برای همه مراکز داده اعمال می شود. همین قوانین می تواند بگوید چه کسی می تواند به چه داده هایی دسترسی داشته باشد و چگونه می توان به داده ها دسترسی داشت.

اگر کاربران نهایی بخواهند از اینترنت^(Internet) استفاده کنند کار زیادی نمی توانند انجام دهند . اما باید راه حلی وجود داشته باشد که موارد مختلفی را در مورد حاکمیت داده ها تعریف کند، حتی با وجود پراکندگی داده ها در بین کشورهای مختلف، و امنیت داده ها را تامین کند.

Digital Sovereignty – Definition, Meaning, Examples and Explanation

At the core of Digital Sovereignty are the attempts to let the end users keep authority over their personal data. That is what the European Union says. Digital Sovereignty can be roughly defined as follows:

Digital sovereignty is the question of owning the personal data of users, collected by different company websites on the Internet with or without the consent of the users.

Ideal Data Sovereignty

According to digital sovereignty activists, the personal data of users should be collected with their consent only or at least the users should be informed of what all data is being collected. They further state that the personal data of a user should be stored in a data center that is present in the country where the user is residing or using the Internet. This is not practical however as it is the age of cloud computing and almost all major websites or companies have their datacenters spread over a range of countries with varying laws about IT and cloud.

Digital Sovereignty examples

In the case of the European Union, the General Data Protection Regulation (GDPR) was enforced recently so that the users know what all data is a company website collecting when they visit it. Thus, the users of the Internet from the European Union (EU) know what data is being collected during their visit to a particular website. The European Union further demands that the data of these users (Internet users based in European Union) should not leave the EU in any form. They also stress data encryption so that the end user data is safe.

For example, consider a website name that has the top-level domain (TLD) as .com. Now, ICANN has the power over this TLD (.com in this example). So, someone registering a website from EU will have to provide his or her details to the ICANN that is situated in the United States. Thus, the data will leave the EU even though the union is against such acts. In this case, digital sovereignty lies with ICANN instead of the users. While that cannot be challenged, at least keep the data safe using encryption, is what the activists say.

Another example could be Amazon. Everybody knows it is a huge retail giant that provides items from anywhere in the world to anywhere in the world. For ease of usage, it employs different TLDs. Amazon.com would cater to US people, and hence the digital sovereignty campaigners would expect that data regarding both buyers and suppliers is stored in US-based datacenters only. Likewise, if someone is using amazon.co.uk, the data should not leave the United Kingdom. How practical could its implementation be, given that a person from the US can also access the UK website of Amazon?

Digital Sovereignty and GAFA

GAFA is an acronym for top four online companies – Google, Amazon, Facebook, and Apple. One might wonder why it doesn’t contain Microsoft. The answer is because Microsoft was not in much manipulating position when the acronym was formed. That’s another story, however.

Right now, it is clear that GAFA owns the data on the Internet. By GAFA, I don’t restrict the number to just four companies. GAFA, in a broader sense, would relate to all multinational companies on the Internet that engage in end-user data collection.

There are two sides of data collection and usage. One is commercial and is not much debated as everyone knows it happens. They (users) trade in their personal data for something FREE and to receive better services. The other is political where governments of different countries lay claim to the data sovereignty. People don’t like governments snooping on them, especially after the Cambridge Analytica fiasco. Now people are aware that they can be conditioned into certain thought patterns just by using the data that different networks like Facebook provide, which is why the issue of data sovereignty has become a mass movement that needs to be addressed urgently.

Solution to the Data Sovereignty Issue

There are two sides to the activism related to digital sovereignty — as with any war. While one side advocates keeping data on the datacenters in the same country as the user, the other wants sovereignty over all data centers of a company so that the government or corporation can access data whenever required. This creates tension as each country has its own rules and regulations when it comes to cloud computing.

The best solution for this is to reach a common ground and formulate a powerful yet similar set of rules that apply to all the datacenters – irrespective of the country where they operate. These rules will dictate who owns data and in what form. The encryption type should be similar across countries, so that same level of protection applies to all datacenters. The same rules can tell who can access what data and how can data be accessed.

There is not much that the end users can do if they are to continue using the Internet. But there should be a solution in place that defines different things about data sovereignty even as the data is scattered among different countries, all the while, providing security to the data.

Related posts

• GDPR - خلاصه ای از GDPR، Compliance و سایر جزئیات

• Spotify در مقابل Apple Music – قیمت، کیفیت و حریم خصوصی در مقایسه با یکدیگر

• فیشینگ اسپری چیست؟ توضیح، Examples، Protection

• زیرساخت به عنوان یک Service - تعریف، Explanation and Examples

• Backdoor attack چیست؟ Meaning، Examples، Definitions

• سیری، دستیار گوگل و کورتانا – مقایسه سه دستیار دیجیتال

• مدیریت ویندوز 10 Privacy Settings با Debotnet

• Carry Private Conversations با Off-the-Record Messaging App

• چگونه برای جلوگیری از برنامه های از برقراری ارتباط با Unpaired دستگاه

• چگونه Connected تجارب Connected را در Microsoft 365 خاموش کنیم

• Microsoft OneDrive Privacy Settings and Policy توضیح داد

• نحوه ارسال ایمیل ناشناس به کسی که نمی تواند ردیابی شود

• LinkedIn Login and Sign در Security & Privacy Tips

• چگونه به طور خودکار Microsoft Edge مرور سابقه مرور در خروج را حذف کنید

• چه Tor Network و آنچه که آن را برای استفاده می شود؟

• Avira Privacy Pal ردیابی دیجیتال را حذف می کند و به حفظ حریم خصوصی دیجیتال کمک می کند

• چگونه به Geolocation غیر فعال کردن در Firefox، Chrome و Edge

• چرا شرکت های جمع آوری، فروش، خرید و یا ذخیره اطلاعات شخصی

• 10 بهترین تنظیمات زوم برای Security and Privacy

• WhatsApp امن است؟ WhatsApp Privacy and Security issues