سال 2001 بود. کپکام^(Capcom) یک بازی ارائه کرده بود که معلوم شد اولین قسمت از یک سری بود که جهان را طوفان کرد. گیم پلی وحشیانه، خون، غم و هولناکی آن. با داستان دو برادر شروع شد. یکی از آنها برای رسیدن به چیزی که می‌خواست دست از هیچ چیز نمی‌کشید. دیگری فقط می خواست پیتزایش را در آرامش بخورد. از آن زمان، این برادران راه درازی را پیموده اند. در اینجا نقد من از Devil May Cry 5 است.

چه تفاوتی داره؟^{(What is different?)}

شخصیت های جدیدی^(New) با سلاح های سردتر و سبک حملات معرفی شده اند. موهای دانته خاکستری شده است. ^(Dante)Vergil's به دو بخش تقسیم می شود. دنیا دیوانه تر است. شیاطین قوی تر هستند و سلاخی آنها سرگرم کننده تر است. دانته^(Dante) روز به روز بداخلاق تر می شود. این سریال به همان عاملی که همه را متحد می کند، پایبند بود. مهم این نیست که چند نفر را ذبح می کنید. این در مورد این است که شما در حین انجام آن چقدر باحال به نظر می رسید. و Devil May Cry 5 به شما فرصت های زیادی برای انجام این کار می دهد.

نقد و بررسی Devil May Cry 5

ما به جنبه های زیر از بازی نگاه می کنیم:

1. سلاح ها
2. خط داستان
3. سبک مبارزه
4. شخصیت ها.

سلاح ها

اولین چیزی که هر کسی در حین بازی کردن هر یک از بازی های DMC متوجه خواهد شد ، هنرمندانه بودن سکانس های مبارزه است. کمپین ها کاملاً با سه سبک بازی کاملاً متفاوت طراحی شده اند. هر سبک بازی این فرصت را به ارمغان می آورد که برای انتخاب بهترین طیف سلاح ها استفاده کنید. درست از اسلحه گرفته تا شمشیر و حتی نانچاکوهای یخی. در این Devil May Cry 5 تفاوتی ندارد. این یکی از سرگرم کننده ترین داستان ها در هر بازی Devil May Cry تا به امروز است. آخرین قسمت از این سری یکی از با طراوت ترین سیستم های رزمی را به شما ارائه می دهد که ممکن است امیدوار باشید در هر بازی ویدیویی پیدا کنید.

خط داستان

بازی در هاله ای از آشنایی آغاز می شود. شما درست به وسط یک نبرد خونین و بازنده با یک رئیس هیولا با ابعاد حماسی پرتاب می شوید. پس از مبارزه، دانته^(Dante) گم می شود. نرون^(Nero) ، ناامید و به طور کلی بسیار عصبانی، به جستجوی دنیایی می‌پردازد که توسط نیروهای اهریمنی اوریزن^(Urizen) ویران شده است.

گیم پلی آمیخته با صحنه ها شما را به آرامی اما مطمئناً در کوچه پس کوچه های پر پیچ و خم زندگی قهرمانان داستان با نام مستعار دانته^(Dante) ، نرو^(Nero) و وی، تازه وارد لاغر و موی کلاغ می برد. همچنین تقریباً زمانی است که متوجه می شوید اوریزن^(Urizen) چگونه به قدرت رسید.

خود داستان به گونه‌ای باز می‌شود که به وی اجازه می‌دهد تا بدگمانی ایجاد کند. او که شبیه همه خواننده‌های گروه‌های گوت پانک است. این شبیه به Kylo Ren^{(Kylo Ren)} مشکوک و در عین حال خوش مزه ، اعتمادی را به Nero و شاید حتی خود گیمر القا نمی کند . و در حالی که به زودی به سبک آن مرد احترام می گذارید، ممکن است بدانید که همیشه 100 متر از او فاصله بگیرید. داستان V با سرعتی آهسته، اما با سرعت مطمئن پیش می‌رود. هر قطعه جدید از اطلاعات به فتنه و فضای رمز و راز در اطراف او می افزاید. حتی پس از پایان کمپین شدید 12 تا 14 ساعته، شما به خاطر سوالاتی درباره او که بازی تصمیم می گیرد به آنها پاسخ ندهید، خوابتان را از دست خواهید داد. و این باعث می شود همه چیز سرگرم کننده تر شود.

سبک های مبارزه ای

به طور کلی همه چیز به نظر می رسد و بسیار عالی به نظر می رسد. سبک‌های مبارزه هر یک از شخصیت‌های اصلی بسیار درخشان است، با فضای کافی برای عمق، تنوع و خلاقیت. از طریق بازی، شما مجاز به انتخاب حداقل سه مجموعه ابزار هستید که هر کدام سردتر از قبلی است. نرون شمشیر، چنگال و قلاب خود را دارد که با آن می تواند به راحتی و با تفنگ به دام انداخته و سلاخی کند.

به نظر می رسد نرو^(Nero) در این بازی چیزهای زیادی برای اثبات از طریق این بازی دارد. به خصوص، پس از از دست دادن بازوی خود را به Urizen و دانته^(Dante) با تمسخر او را به عنوان "وزن مرده" یاد می کنند. ترکیب ها به همان اندازه دیوانه کننده هستند، اگر نه دیوانه تر از آنهایی که قبلاً وجود داشت. برخی به شما این امکان را می دهند که لحظاتی قبل از برخورد با انبوهی از دشمنان شما، روی یک موشک انداز در هوا پرواز کنید.

شخصیت ها

در جایی که سبک نرو حتی در بی‌دعایی شدیدش آشناست، V به شیوه‌ای متفاوت از تمام شخصیت‌هایی که با آن‌ها آشنا هستیم، کار می‌کند. عمدتاً به این دلیل است که او به ندرت خودش هیچ یک از درگیری ها را انجام می دهد. او به سه آشنای وحشی خود اجازه می دهد تا کار کثیف را انجام دهند، در حالی که او فقط در دفاع کار می کند، طعنه می زند یا کتابی را برای خواندن انتخاب می کند. هنگامی که آشنایان او به طور مؤثری یک شیطان را ناتوان می کنند، او از قدرت خود استفاده می کند تا مستقیماً به آنها منتقل شود تا ضربه قاتل را وارد کند. در جایی که دیگر شخصیت‌های این بازی در مورد قتل عام شما هستند، کمپین‌های V باعث می‌شود که او بیشتر شبیه نقشه‌ای باشد که باید در آن پیمایش کنید – او را در موقعیتی عالی قرار می‌دهد تا از خود دفاع کند و در مواقع لزوم ضربه نهایی را وارد کند.

بنابراین، بازیکنان باید حتی با استانداردهای معمول Devil May Cry از یادگیری بسیار تند پیروی کنند. شاید دقیقا به همین دلیل است که به نظر می رسد ماموریت های V راحت تر از بقیه هستند. سهولت حرکت محدود است. وقتی چند سطح بالا می‌روید و با مجموعه‌ای از مهارت‌های فوق‌العاده به سطح پایین‌تر بازمی‌گردید، مأموریت‌ها بسیار سرگرم‌کننده‌تر هستند. سازندگان همچنین به اندازه کافی باهوش هستند که از این سبک منحصر به فرد بازی به ندرت به اندازه کافی استفاده کنند، بنابراین هرگز واقعاً از آن استقبال نمی کنند.

اما در جایی که V در برخوردهایش ظریف است، دانته^(Dante) پیر درست مثل قبل جسور و در چهره شماست. مهارت های جنگی او تقریباً شبیه چاقوی سوئیسی است. چند مجموعه اضافی از ابزارها و مهارت هایی که او در طول سال ها جمع آوری کرده است. این نه تنها شامل یک کلاه کابوی پرتابه بلکه یک نونچاکو نیز می شود. می تواند به کارکنان Sun Wukong تبدیل شود (اگر یادتان باشد به موقع به حالت Swordmaster بروید ). او می تواند بین چهار سبک متمایز، چهار اسلحه غوغا و چهار برد، همه در زمان واقعی جابجا شود.

نتیجه^(Conclusion)

اگر مبارزه یک رقص است، Devil May Cry 5 یک والس است. هر فشار دکمه کاملاً متعادل است، بنابراین هر حمله به طرز شگفت‌آوری زمان‌بندی شده، برنامه‌ریزی شده و تنها پس از آن اجرا می‌شود. بازیکنان می توانند برای هک کردن شیاطین بدبخت به بیت های زیر اتمی بروند. کاپوئرا^(Capoeira) به آنها لگد می زند تا مبهوت شوند یا با لطف آتشین یک موشک انداز آنها را منفجر می کنند.

شاید بهترین بخش Devil May Cry 5 در سبک و کشتار بی‌معنایش نباشد. این در این شانس است که کاملاً کنترل کنید که چه کسی هستید، شخصیت شخصیت شما در هر رگ بدن شما جریان دارد، خواه حیله گر و زیرکانه V باشد.

ناامیدی نرون از شمشیر برافراشته و بازوهای مصنوعی‌اش که احتمالاً شما را به هوا پرتاب می‌کند یا رعد و برق را بر روح بیچاره‌ای احضار می‌کند یا فقط ناامیدی دیرینه دانته از اینکه نمی‌تواند پیتزایش را تمام کند. و از آنجایی که درگیری به نسبت‌های کتاب مقدسی از کشتار محض می‌رسد، مکث می‌کند و سیگار می‌کشد، موسیقی تم بازی «Devil Trigger» در خون شما زنگ می‌زند.

اطلاعات بیشتر در مورد بازی را در وب سایت رسمی آن در اینجا^(here) مشاهده کنید . برای Xbox از اینجا دانلود کنید.^{(from here.)}

Devil May Cry 5 Review: Its time to meet the V

It was the year 2001. Capcom had brought out a game that turned out to be the first іnstallment of a serieѕ that took the world by storm. Its wild mess of gameplаy, thе blood, the gore, and the sheer sasѕ. It began with the storу of two brоthers. One of whom would stop at nothing to get what he wanted. The other merely wіshing to eat his рizza in peаce. Since then, theѕe brothers have come a long way. Here is my review of Devil May Cry 5.

What is different?

New characters with cooler weapons and style of attacks have been introduced. Dante’s hair has greyed; Vergil’s is split into two. The world is even crazier; demons are stronger and more fun to slaughter. Dante grows sassier by the day. The series held on to that one factor that unites it all. It is not about how many you slaughter. It is about how cool you look while doing it. And Devil May Cry 5 will give you ample opportunities to do just that.

Devil May Cry 5 Review

We take a look at the following aspects of the game:

1. Weapons
2. Storyline
3. Combat Style
4. Characters.

The Weapons

The first thing anyone will notice while playing any of the DMC games is the sheer artistry of the fight sequences. The campaigns are perfectly designed with three completely different playstyles. Each playstyle brings the opportunity to go for the choicest range of weapons. Right from guns to swords to even icy nunchakus. In this Devil May Cry 5 is no different. It is one of the most fun storylines in any Devil May Cry game till date. The latest installment in the series will offer you one of the most refreshing combat systems you might hope to find in any videogame.

The storyline

The game begins shrouded in the aura of familiarity. You are thrown right into the middle of a bloody, losing battle with a monster boss of epic proportions. After the fight, Dante goes missing. Nero, frustrated and generally very angry, embarks on a quest through a world ravaged by the demonic forces of Urizen.

The gameplay is interspersed with scenes will take you slowly but surely through the twisting alleys in the lives of the protagonists aka Dante, Nero and V, the gaunt and raven-haired new arrival. It is also pretty much when you find out how Urizen rose to power.

The tale itself unfolds in a way that allows suspicion to build against V. He who looks like every lead singer of all the goth-punk bands ever. This suspicious yet deliciously sassy Kylo Ren lookalike does not inspire trust in either Nero or perhaps even the gamer themselves. And while you will soon come to respect the guy’s style, you will maybe also know always to stay 100 meters away from him. V’s story unfolds in a slow, but with confident pace. Every new piece of info adding to the overall intrigue and air of mystery around him. Even after the end of the intense 12 to 14 hours campaign, you will be left losing sleep over some questions about him that the game chooses not to answer. And that makes it all the more fun.

Combat Styles

Overall everything sounds and looks pretty much sublime. The combat styles of each of the main characters are pretty stellar, with ample space for depth, variety, and creativity. Through the game, you are allowed the choice of at least three sets of tools, each one cooler than the last. Nero has his sword, the grapple, and hook with which he can trap and slaughter with ease and a gun.

In this game, Nero seems to have a lot to prove through this game. Especially, after losing his arm to Urizen and Dante tauntingly referring to him as ‘dead weight.’ The combos are as crazy, if not more insane than the ones before. Some allow you to fly through the air on a rocket launcher moments before it crashes into a pile of your enemies.

The characters

Where Nero’s style is familiar even in its intense dauntlessness, V works in a way different from all the characters with whom we are familiar. It is mainly because he rarely does any of the fightings himself. He lets his three beastly familiars do the dirty work while he merely works on defense, taunts or chooses to read a book. Once his familiars effectively incapacitate a demon, he uses his powers to teleport right up to them to deliver the killing blow. Where the other characters in this game are all about on your face slaughter, V’s campaigns make him feel more like a map you need to navigate – placing him in the perfect position to defend himself and to deliver the final blow when need be.

So, players need to follow pretty steep learning, even by Devil May Cry’s usual standards. Perhaps it is precisely because of this that V’s missions seem to feel more comfortable than the others. The ease of movement is limited. The missions feel a lot more fun as you go up a few levels and return to the lower level with fantastic new sets of skills. The creators are also smart enough to use this unique style of gaming rarely sufficient so it never really outstays its welcome.

But where V is subtle in his dealings, right old Dante is as bold and in your face as before. His fighting skills pretty much resemble a swiss knife. A few additional sets of tools and skills he has collected over the years. It not only includes a projectile cowboy hat but a nunchaku. It can turn into Sun Wukong’s staff (if you remember to switch to Swordmaster mode in time).  He can switch between four distinct styles, four melee and four range weapons all in real time.

Conclusion

If battling is a dance, Devil May Cry 5 is a waltz. Each press of button perfectly balanced, so every attack seems astoundingly well timed, planned and only then implemented. Players can go to hack the wretched demons to sub-atomic bits. Capoeira kicks them till they go dazed or blow them up with the fiery grace of a rocket launcher.

Perhaps the best part about Devil May Cry 5 lies not in its style and mindless slaughter. It’s in the chance to feel completely in control of who you are, your character’s personality flowing through each vein of your body, be it V’s subtle, nerdy cunning.

Nero’s desperation with his revved-up sword and prosthetic arms that are as likely to throw you into the air or summon down lightning on some poor soul or just Dante’s age-old frustration at not being able to finish his pizza. And, as the fighting reaches pretty much biblical proportions of sheer carnage, pause and smoke a cigarette, the game’s theme music “Devil Trigger” ringing through your blood.

Check more about the game on its official website here. Download for Xbox from here.

Related posts

• Far Cry 5 Xbox One game review

• Battle از Dragon Ring برای Windows 10 - Gameplay & Review

• Forza Horizon 4 Review: 5 چیزهایی که من در مورد آن را دوست داشت!

• سرکوب 3 Campaign Game Review: Disappointing & Weak Storyline

• بهترین بازی های پلی استیشن 5

• Software Key Finder: Recover، Save Software Serial License Keys

• چگونه Steam Games را به Drive or Folder دیگر در Windows 10 منتقل کنیم

• چگونه به فعال کردن Radeon FreeSync برای Individual Applications

• Best رایگان Game Backup software برای Windows PC

• Best رایگان Mountain Sports بازی برای Windows 10 PC

• Parsec شما اجازه می دهد جریان بازی از کامپیوتر خود ویندوز

• رفع خطای بازی [201]، نمی تواند فایل های داده را در LOTRO باز کند

• نحوه دریافت Sea از Thieves Huntress Figurehead

• چگونه group Apps and Games در Xbox One

• چگونه به بازی هر Xbox Game در Windows 11/10 PC

• 10 بهترین بازی های مبارزه برای Xbox One

• نحوه استفاده از Spotify در PC Games از طریق Xbox Game Bar در Windows 10

• Fix فضای دیسک کافی نیست - Steam error بر روی ویندوز 10

• Fix Error Code 664640 در Call از Duty Modern Warfare or Warzone game

• CCleaner 5 Review: حذف فایل ها و PC junk disk space روشن